بادمجان یکی از اعضای خانواده شب بو است که شبیه سیب زمینی، گوجه فرنگی و همچنین گوجه فرنگی و چایوت است. اگرچه ما از بادمجان به عنوان سبزی استفاده می کنیم اما واقعا یک میوه است.
در حالی که انواع مختلفی از کنسرو بادمجان یک و یک وجود دارد که رایج‌ترین آنها در ایالات متحده است: «زیبایی سیاه» (نوع فروشگاه‌های مواد غذایی بزرگ و براق تیره) و ژاپنی، نسخه بلند باریک گاهی اوقات بنفش روشن است.
اگر برخی از پیوندهای این مقاله را دنبال کنید، با مجموعه ای شگفت انگیز از میوه های بادمجان در رنگ ها، شکل ها و اندازه های مختلف آشنا خواهید شد.
انگلیسی‌ها در واقع نام «بادمجان» را به این میوه داده‌اند که به شکل یک واریته شبیه تخم‌مرغ است. در بسیاری از اروپا از بادمجان به عنوان “بادمجان” و ایتالیا به آن ملانزانا می گویند.
بادمجان بومی هند و پاکستان است و برای اولین بار بیش از 4000 سال پیش اهلی شد. این میوه در حدود 500 سال قبل از میلاد به چین معرفی شد. چینی ها انواع مختلف بادمجان های شکل و رنگ خود را هیبرید کردند.
مهاجرت بادمجان در قرن 9 تا 12 به خاورمیانه و از غرب به مصر ادامه یافت. مورها بادمجان را به اسپانیایی ها معرفی کردند و این میوه در سراسر اروپا رایج شد.
اسپانیایی‌ها فکر می‌کردند که بادمجان یک ماده مقوی است و به آن «Berengenas» یا «سیب عشق» می‌گویند. البته این امر به میزان زیادی بر محبوبیت این میوه غیرمعمول افزود.
رابطه عاشقانه با بادمجان در شمال اروپا چرخش نزولی پیدا کرد، جایی که آلبرت کلن از میوه به عنوان “مالا اینسانا” یا “سیب دیوانه” یاد کرد. نام ایتالیایی “ملانزانا”).
تصور می شد این میوه اگر خورده شود باعث جنون می شود. به نظر می رسد که مردم عادی بر آن غلبه کردند و در دهه 1600 چندین گونه از ناپل به آلمان مهاجرت کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.